Πριν 2,5-3 σχεδόν χρόνια, τα Χριστούγεννα του 2019 και πριν η πανδημία μας χτυπήσει την πόρτα, αποφασίσαμε να κάνουμε μια οικογενειακή εκδρομή στη Φλώρινα και να μας βρει εκεί ο καινούριος χρόνος. Ουσιαστικά, ήταν ένα roadtrip, Αθήνα-Φλώρινα, με ενδιάμεσες στάσεις. Ήταν ιδέα του άντρα μου. Έκανε την απαραίτητη έρευνα, κοίταξε για αξιοθέατα και μέρη για να επισκεφθούμε και έκλεισε για μετά τα Χριστούγεννα. Αφού περάσαμε τις μέρες των Χριστουγέννων στο σπίτι μας, ήρθε η ώρα να ετοιμαστούμε για τις διακοπές μας. Ετοιμάσαμε βαλίτσες, τακτοποιήσαμε τον Τζόνι (το ινδικό χοιρίδιο), φορτώσαμε αυτοκίνητο, βάλαμε την καλύτερη διάθεσή μας και ξεκινήσαμε.
Το ταξίδι ήταν εκ των πραγμάτων πολύ μεγάλο. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη, πήγαμε απο Εγνατία οδό και ήταν η συνηθισμένη μας διαδρομή, αφού ανεβοκατεβαίνουμε Θεσσαλονίκη. Τραγουδήσαμε στο αυτοκίνητο, παίξαμε παιχνίδια και γελάσαμε. Όσο ανεβαίναμε, τόσο άλλαζε και το τοπίο, όπως και ο καιρός. Ξεκινήσαμε απο Αθήνα με πολύ καλό καιρό και όταν πλησιάζαμε στη Φλώρινα άρχισε να χιονίζει. Η πόλη της Φλώρινας ήταν πολύ όμορφη. Όμορφα στολισμένη, με το ποτάμι και τους καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν εκεί, το χιόνι να πέφτει απαλά, ήταν σκέτη μαγεία. Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας, αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε για φαγητό. Η μέρα ήταν λίγο κουραστική και έπρεπε να ξεκουραστεί και το παιδάκι μας.
Μέρα πρώτη και το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε για να έχουμε ενέργεια, είναι ένα καλό πρωινό. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας, είχε πλούσιο μπουφέ! Αφού φάγαμε, ντυθήκαμε και ξεκινήσαμε για το χιονοδρομικό Βίγλας, το οποίο βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στη Φλώρινα. Μέσα στην πόλη, δεν είχε τόσο χιόνι. Ανεβαίνοντας το βουνό όμως, ήταν σαν να μπαίναμε στη Νάρνια. Πανύψηλα χιονισμένα δέντρα και απέναντι οι χιονισμένες βουνοκορφές. Απλά μαγευτικό. Όταν φτάσαμε, δεν είχε πολύ κόσμο. Ήμασταν όμως λίγο ανοργάνωτοι, δεν είχαμε παντελόνια του σκί. Ευτυχώς όμως, υπήρχε εκεί μαγαζί, όπου μπορούσες να νοικιάσεις ό,τι χρειαζόσουν: παντελόνια σκι ή ολόσωμες φόρμες, έλκηθρα, snowboards κτλ. Το τί παιχνίδι κάναμε δεν λέγεται. Ανεβήκαμε μέχρι πάνω στην πίστα και απο εκεί, κατεβήκαμε με το έλκηθρο μέχρι κάτω. Πάνε πολύ γρήγορα τελικά αυτά τα πράγματα. Μετά απο ώρες ατέλειωτου παιχνιδιού (και μιας πολύ επικής βουτιάς μου μέσα σε μια τρύπα) ήρθε η ώρα της ξεκούρασης και του φαγητού. Η κατάβαση ήταν σχετικά εύκολη, αφού οι κάτοικοι είναι μαθημένοι εκεί απο βαρύ χειμώνα και, φροντίζουν να ρίχνουν αλάτι. Παρόλα αυτά, μετά τη δύση του ήλιου, απαγορεύονταν να πάς εκεί. Πήγαμε για φαγητό στην πόλη, κάναμε μια βόλτα και μετά ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Τη δεύτερη μέρα μετά το πρωινό μας, ξεκινήσαμε για Καστοριά. Η μέρα ήταν όμορφη και η απόσταση ήταν κοντινή, 2 ώρες περίπου απο Φλώρινα. Καθώς βγαίναμε απο τα βουνά, είδαμε μπροστά μας την πανέμορφη λίμνη της Καστοριάς. Έκανε πάρα πολύ κρύο, παρόλο που ήταν ηλιόλουστη μέρα, φυσούσε και ευτυχώς είχαμε γάντια, κασκόλ και σκουφιά. Η πόλη ήταν όμορφη, περπατήσαμε στα δρομάκια και στους πεζόδρομούς της, είσαμε τα μαγαζιά. Το πιο αγαπημένο μου πράγμα όμως απο όλα αυτά που είδαμε, ήταν η λίμνη. Κάναμε το γύρω της με το αυτοκίνητο και ήταν τόσο μα τόσο όμορφα. Η βλάστηση, οι κύκνοι και οι πάπιες, τα βουνά γύρω γύρω...Απλά υπέροχα.
Την τρίτη μέρα, επισκεφθήκαμε τον Αρκτούρο και το Νυμφαίο. Τί να πω τώρα για αυτά τα μέρη; Το καταφύγιο αρκούδας και λύκου ήταν ένα μέρος που δεν είχα ποτέ επισκεφτεί. Πριν την ξενάγηση, μας ενημέρωσαν για το έργο του Αρκτούρου, για τη ζωή των αρκούδων και των λύκων, τους κινδύνους που διατρέχουν, τις δράσεις της περιβαλλοντικής αυτής οργάνωσης κ.α. Ήταν πολύ επιμορφωτικά όλα. Στη συνέχεια, σε ομάδες, μας πήραν και αφού είδαμε πρώτα τους λύκους, ακολουθώντας κάποια μονοπάτια, βρεθήκαμε στην περιοχή των αρκούδων. Λόγω χειμερίας νάρκης δεν είδαμε πάρα πολλές. Ήταν η πρώτη φορά που ήρθαμε τόσο κοντά σε αρκούδες, ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Σειρά είχε το Νυμφαίο, λίγο πιο ψηλά απο το καταφύγιο. Όμορφη διαδρομή και εκεί, περάσαμε και απο κάποια ιστορικά χωριά, όπου έγιναν θηριωδίες των Ναζί. Φτάνοντας στο χωριό, έπρεπε να αφήσουμε το αυτοκίνητο έξω απο το χωριό, γιατί απαγορεύονται τα οχήματα μέσα. Το Νυμφαίο, είναι ένα πανέμορφο, γραφικό χωριό και ότι είδαμε εκεί, ήταν φτιαγμένο απο πέτρα. Τα κοψίδια έδιναν και έπαιρναν και με το ζόρι κρατηθήκαμε να μην φάμε, αφού είχαμε ήδη κράτηση στο ξενοδοχείο μας. Κάναμε βόλτα στα γραφικά σοκάκια, αγοράσαμε τοπικά προϊοντα και περάσαμε πολύ όμορφα. Πριν νυχτώσει, έπρεπε να πάρουε τον δρόμο της επιστροφής, επειδή λόγω πάγου ο δρόμος γινόταν επικίνδυνος. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε και το βράδυ, αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για το Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν. Ακούγαμε πολύ ωραία μουσική, φάγαμε γκουρμεδιές και υποδεχτήκαμε το 2020, με χαρά, αγκαλιές και φιλιά.
Ήρθε και η τελευταία μας μέρα στη Φλώρινα. Αποφασίσαμε να ξαναπάμε στο χιονοδρομικό, αμοληθήκαμε με το παιδάκι μας, ήπιαμε ζεστή σοκολάτα, βγάλαμε φωτογραφίες και χορτάσαμε παιχνίδι στο χιόνι. Μόνο που αυτή τη μέρα έπρεπε να γυρίσουμε λίγο νωρίς στο δωμάτιο, να μαζέψουμε τα πράγματά μας και να ξεκουραστούμε. Μας περίμενε το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής.
Αυτά λοιπόν! Εκεί μας βρήκε το δύσκολο 2020, στη Φλώρινα, σε μια πόλη που δεν είχαμε ξαναεπισκεφτεί. Κατά την παραμονή μας εκεί, είδαμε καινούρια πράγματα, ανακαλύψαμε μικρά διαμαντάκια, γνωρίσαμε ανθρώπους, φάγαμε, μάθαμε, διασκεδάσαμε. Είναι απίστευτο, πόση ομορφιά κρύβει αυτή η χώρα.
Εσύ; Που βρισκόσουν τις γιορτές προ κορονοϊού;
Δεύτερη φωτογραφία και βίντεο: Προσωπικό αρχείο
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου